Om 6u opgestaan en na een goed ontbijt met de 3 Spaanse mountainbikers in het donker rond 6.50u vertrokken.
De eerste kilometers van onze Camino vandaag nog met Lucien en Odille gedaan, een Frans koppel van 63 en 67 jaar. Ook 2 jongere Italianen waren van de partij.
Samen met hen rond 8u een nieuwe, groene provincie binnengestapt: Gallicië. Deze provincie ligt in het uiterste noordwesten van het Iberische schiereiland, boven Portugal en heeft Santiago de Compostela als hoofdstad. U hoort het al, de laatste provincie in mijn pelgrimage. Nog 130km te gaan tot het einddoel.
Hier in Gallicië spreken ze onder andere een eigen taaltje, eerder Portugese invloeden. Wat me nog onmiddellijk opviel waren de "Paloza's", een soort huisjes met onderaan een ronde in natuursteen, enkele kleine raampjes en een deur. Zet hierop een brede houten kap belegd met stro en laat deze doorlopen tot bijna op de grond, en voila, een Paloza! Deze huisjes zijn er al van meer dan 3000 jaar geleden en waren ideaal om de harde winters te doorstaan in het Spaanse berglandschap hier.
 Paloza's in Gallicië |
Een ander opmerkelijk iets, was al het groen en de leuke paadjes tussen de weides. Aan het gerinkel van de bellen was het onmiddellijk duidelijk dat er hier andere grazers rondhangen. Waar we voorheen regelmatig tussen de schapenkeuteltjes liepen, werd het nu opletten geblazen. Het zijn namelijk donkerbruine koeien die hier in de weides vertoeven én gretig gebruik maken van de Pelgrimspaadjes... Dus de nodige manoeuvers moeten doen om tussen de koeienstront te wandelen!
Deze "koninginnerit" als 2de bergetappe (na de eerste stapdag toen we van St-Jean-Pied-de-Port naar Roncesvalles stapten 3 weken geleden), begon goed en wel met de beklimming van de CEBREIRO. Van 6 à 700m hoogte tot de top op 1350m. Ieder van de stappers heeft de beklimming op zijn eigen tempo gedaan, de Italianen zijn gestopt om iets te drinken, en het Franse koppel was een beetje trager. Omstreeks 11.30u boven en na een kleine versnapering (een soort "pizza" spie met vis en groentjes) het mooie groene berglandschap van Gallicië ingetrokken.
Het was een ijzig koude dag vandaag, veel wind op kop en onder andere sneeuw op de hoogste plaatsen van mijn tocht vandaag. Heel de dag met handschoenen aan gewandeld, maar ik had wel mijn korte broek aan (dan moet ik alvast maar een halve broek wassen 's avonds :-) ). Hierdoor had ik af en toe wel wat bekijks van enkele "oude" Spaanse vrouwen die iets in de trant van "Il Frio" (het vriest??) naar me riepen, terwijl ze een bibberend gebaar maakten...
Rond 15u voor de eerste keer op mijn camino overdag een menuutje gegeten: voor een luttele 10 euro had ik Gallicische soep (spinazie, witte bonen, patatten,...), stoofvlees met heel wat groentes, een droge vlaai van Santiago en alles doorgespoeld met een pintje en een kop thee. Dat noem ik waar voor uw geld krijgen!
Enkele plaatsen die ik vandaag in het berglandschap ben gepasseerd: via de "monte pozo de area" naar de pas van "san alto de san roque" (1270m) alwaar er een metershoog standbeeld staat van een Pelgrim die worstelt tegen weer en wind.
Later door een dorpje dat letterlijk "Hospital" heette (1150m), en ook de pas van de "alto de poio" (1337m) gepasseerd. Ook nog door "monte calderon" om te eindigen in "Triacastela". Hier in de herberg op een kamer met 4 beland, onder andere met 2 Zuid-Afrikanen van tussen de 50 à 60 jaar.
Ik heb vandaag heel wat slapende honden op de weg gefotografeerd, en ook de koeien met hun kalfjes. Het was echt een etappe met STIP! Bergetappe, groen, "koeienvlaaientocht",... héél mooi allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten