zondag 12 mei 2013

Donderdag 9 mei 2013 .

Busreis Santiago-Antwerpen-Zoersel ongeveer 2000 km.


De laatste slaapnacht was heel kort. Het 'Acension' = Hemelvaart feest begon rond 22 u in het park.
100 Meter tegenover het park was mijn verblijfplaats , ondanks de crisis weet een Spanjaard wat feesten is.
Om 5 uur werden de laatste noten dansmuziek afgerond.
8 Uur 's morgens ben ik uitgestrekt in het ligbad gaan liggen met het feit van 30 uur in een bus te zitten zonder nog enige hygiënische mogelijkheden te hebben voor een goede wasbeurt (tenzij je handen wassen na een toilet.)
In het park gaan ontbijten om het laatste natuurgevoel van de Camino nog op te roepen, te voet met de
rugzak naar het busstation getrokken. In het station een aantal Amerikaanse stappers teruggezien, het koppel uit Lochristi en enkele Franse koppels op terugreis.
Een fijn afscheid , we vertrokken naar verschillende richtingen (Porto, Marseille, België ....)

Startschot om 11u30' , eerste stop om 14 u voor middagmaal , 15u20' nieuw vertrek.
Het was regenachtig, bewolkt, een  golvend en overwegend groen landschap

Om 19 uur stopten we in Suco , een busstation waar ze uit alle richtingen in Spanje naar toekwamen .
Hier werden de bussen dan opnieuw  herschikt met reizigers naar de verschillende landen zoals Frankrijk, Duitsland,België, Nederland ,...
Onze bus was als tweede aangekomen, er dienden een 20-tal bussen te arriveren, bagage te wisselen uit de verschillende bus koffers om dan rond 21 uur opnieuw af te reizen.
In het buffetrestaurant konden we ondertussen genieten van een avondmaal voor het uiteindelijke vertrek naar het thuisfront.

Tot onze verbazing waren rond 21 u alle bussen afgereisd , wij kregen de melding dat onze bus in panne stond en vervangen diende te worden.
Om 23u15' verscheen er een nieuwe bus, in alle haasten ingeladen en vertrokken. Uit Madrid was een jonge moeder met drie kleine peuters mee op terugreis naar België zonder enige andere begeleiding. Moeder en kindjes werden op de achterbank geïnstalleerd  en na een klein uurtje waren ze ingeslapen.

De nachtreis verliep vlot , de twee chauffeurs losten elkaar om de 4 uur af, terwijl kropen ze onderin de bus op  de laadvloer in een kleine slaapruimte om enkele uurtjes te rusten.
De tussenstops beperkten zich tot een 10' plaspauzes, 20' ontbijt ....
In Lille (Frankrijk) werden de eerste mensen gelost rond 15 u 30' , Brussel volgde rond 17 u en in Antwerpen kwam ikzelf rond 17u45' toe op Roosevelt .

Het ontvangstcomité van de kleinkinderen was natuurlijk op post met de bakfiets en de kinderwagen.
Samen zijn we een laatste 'menu del dia' gaan nuttigen tegenover de opstapplaats van de sneldienst naar
Zoersel. Op de bovenverdieping is een kindvriendelijke eetruimte, met frietjes en een curryworst was het feest voor de kleinkinderen.
De cadeautjes werden  met hun kleine vingertjes uitgepakt , een oh... deed vermoeden dat ze tevreden waren met het speelgoedje .

Om 20 u terug thuis , Zoersel heeft een nieuwe bouwput bijgekregen in het dorp  , er zijn nieuwe vondsten in het dorp uit Middeleeuwse tijden en zelfs van rond de kalendertelling. We worden nog beroemd in ons dorpje.

Deze reis is veruit mijn mooiste reiservaring geweest uit mijn leven , ook de langste (op 2 dagen na 5 weken).
 Uit de 4228 foto's tracht ik later een reisverhaal te maken dat gedeeld kan worden met alle kennissen.

Eind september, na de zomervakantie, tracht ik een reisverhaal van de 'Buen Camino te kunnen brengen.


Einde blog ,

Groetjes,

Dirck




vrijdag 10 mei 2013

Woensdag 8 mei , Santiago dag.

Woensdag 8 mei , Santiago dag.


Om 21u30' kwam onze diaken Fernandez Rodriguez terug van haar voorbereidingen voor donderdag
feest van 'Assension' ofte OLH HEMELVAART.
Hier is het een hele voorbereiding, rond de pleinen van de Cathedraal is TV Galicië de hele dag podia aan het opstellen .
Op mijn vertrekdag zijn het grote feesten : vanaf 's middags beginnen traditionele volksdansen , traditionele
volksmuziek ... , allemaal dingen die mijn hartje wel lusten ... maar helaas de bus wacht niet .
Om 11 u moet ik in het centraal busstation staan , met een klein stapuurtje vooraf .

Hoe was mijn laatste dag ?

Als je alleen bent kan je verschillende musea bezoeken .
De crypte van de kathedraal heeft enkele uren in beslag genomen , wat een kerkschatten zijn aan het oog onttrokken als je geen ticketje koopt voor z'n bezoek.
Hier is tevens veel restauratiewerk dat voor een deel toegelicht wordt.

De kapel van San Martin en van Franciscus van Padua vertellen veel over hun ontstaansgeschiedenis.
Beiden even boeiend.

Laatst bezochte museum was dit van de pelgrims en hun ontstaansgeschiedenis , als ik nog eens veel tijd heb
kan dat verder uitgezocht worden.
Het verwonderlijke van de wereldkaart is dat er van over de ganse wereld pelgrimswegen lopen.

Op deze kaart vond ik voor België : Scherpenheuvel , Banneux en Lisieux terug.
Santiago als een der belangrijkste pelgrimsoorden heeft tientallen wegen ernaartoe lopen , dank zij deze kaart verstond ik de stappers uit Ierland,Schotland, Polen, Hongarije,Litouwen,Letland,Finland,Denemarken,Zweden .... teveel om nog verder andere landen op te
noemen. Zo'n vrije dag geeft dus veel achtergrondinformatie voor je pelgrimage.

Ondertussen was het al na 14 u geworden , wie loop ik tegen het lijf?

Onze Franse bedrijfsarts was daags voordien ook toegekomen en had het voorgevoel om me zeker nog te zien op de camino. Een kleine 14 dagen geleden hadden we elkaar nog eens goed kameraadschappelijk de hand geschud met de idee , we zien mekaar niet meer.
Hij stond erop mijn blog nog te kunnen volgen en heeft mijn internetadres nog mee voor latere correspondentie.

Het werd tijd om de inwendige even te spijzen:
Zeer goed adres voor de toekomstige bezoekers van Santiago :
Airas Nunes cafe ,Rua do Vilar 17 , een kleine 300 m van de kathedraal in een van de zijstraatjes:
Vrij buffet  van groenten , soep , vis of vlees , aardappelen of pasta , dessertbuffet voor €9
Drank niet inbegrepen . met een biertje en een thee/melk was ik € 12.6o kwijt .

De weersomstandigheden werden iets beter en heb me in de omgeving van de oude stad nog wat geamuseerd. Voor de kleinkinderen dan nog op stap gegaan en in een Unicefwinkel in Santiago enkele leuke kinderspeelgoedjes aangeschaft . Voke kan na 5 weken toch niet met lege handen thuiskomen zeker .

Samen met mijn huismoeder nog naar de rozenkrans geweest en de avondmis van de pelgrims nog gevolgd.

Laatste hoogtepunt werd nog het zwieren met het wierrookvat , dit wordt door een 8-tal personen in gang gewiggeld en vliegt door de hoofdgang van de kathedraal naar beide zijden meer dan 10 m hoog.

Het laatste afscheid van mijn  huismoeder Fernandez was met een stuk cake en eigen gestookte brandy van kersen ( als er enkele taalfouten instaan  kan ik dit wijten aan de drie borrels ) .
Samen met een Slowaak die ze in de namiddag ontmoet had  ( hij kon Spaans ) hebben we gezellig in haar kleine living ons afscheid gevierd.
Hij heeft me nog een verblijfsadres bezorgd van de Slowaakse gemeenschap in Londen die ook kamers verhuren als je Londen wilt verkennen.
Deze Slowaak werkt al enkele jaren in Londen voor opbouw en afbraak van podia ( er zijn er in Londen meer dan 50 zegt hij , dus dag en nacht werk.
Omdat dit ons afscheid is , nadat ik mijn familieportretjes had laten zien kreeg ik van deze devote diaken nog 2 kinder rozenkransen en bidprentjes van St Miguel voor de kleinkinderen.
Van  Moeder Maria in Madrid aan wie ook een verschijning is geweest in 1984 werd ik bedacht met een bidprentje.
Uit het beperkte Spaans dat ik ondertussen begrijp weet ik dat ze in septenmber in de Cite Saint Pierre
in Lourdes een week vrijwilligerswerk uitvoert.

Het afscheid is emotioneel geweest , tevens spiritueel ( mis) en sensationeel (zwieren wierrookvat).

Nog een goede nachtrust , een verfrissend bad morgenvroeg .
Meer dan 24 u op de bus en het laatste van de blog komt vanuit het thuisfront in Zoersel:

Nog een goeie avond aan iedereen en wel te ruste .

Groetjes ,

Dirck




dinsdag 7 mei 2013

Dinsdag 7 mei 2013 Muxia bereikt


De laatste uitdaging is gelukt.
Vanmorgen na een goeie nacht en een verfrissend (lig)bad me in volledige regenkledij gezet.
De schoenen nog kletsnat , (niets gedroogd) , terug aangetrokken met mijn reserve inlegzolen.
De andere kledij had ik 's avonds droog gemaakt met de handdoeken uit het hotel.

't Startte met miezer regen  om tegen de middag opnieuw met zeewind en grotere regenvlagen over mijn arme lijf neer te storten. Omdat het de laatste caminokilometers waren moesten en zouden we ze nog afhaspelen.

Als een verzopen waterkieken arriveerde ik in albergue BELA MUXIA waar ik de nodige bewijsstukken bovenhaalde om het laatste beoogde getuigschrift van deze Camino te verzamelen.
In dit internetcafe is er geen wifi , daardoor kan ik het niet doorzenden.
Maar op mijn eerste communiezieltje zweer ik dat dit ook is gelukt. ( Later de bewijsstukken )

Muxia ( kort na de middag ) in iets beter weer , ( minder wind en buien ) in het vissershaventje en omgeving nog gaan verkennen.
Bij zonnig weer moet dit een prachtig stadje zijn, nu liepen er enkel zotten over straat (zoals ik) , om me even later ook terug te trekken in restaurante 'Don Quichote' , voor waarschijnlijk m'n laatste menu del dia.
(Don Quichote vocht in z'n leven tegen de windmolens , nu in modernere tijden is dit tegen regen en wind.)

In Santiago zal ik bij terugkeer , met de bus, niet meer met de rugzak in het straatbeeld te zien zijn.
Deze menu del dia had nog een heerlijke visschotel en als dessertje heb ik voor het eerst op de camino een tiramissu genomen  ( om terug wat aan te dikken )
We hadden nog 90 ' wachttijd voor de boeg voor de bus naar Santiago vertrok .
Samen met een Zwitsers koppel uit Geneve zijn we onze Camino's gaan vertellen bij enkele glazen bier.

De terugreis vanuit Muxia naar Santiago met een comfortabele bus kost maar  € 7,7o .
Moeten we daarvoor 4 dagen onderweg zijn al stappend ?

In Santiago aangekomen belandde ik tussen de massa schoolkinderen die buitenstapten om 17u30'.
Onderweg zag ik regelmatig schoolkinderen naar huis stappen rond 14 u , daarbij dacht ik hier naar school gaan is heel wat interessanter als in ons thuislandje.

Mogelijk is er dus voor schoolkinderen ook een namiddagsiësta ?
De thuiskomst bij mijn 'onthaalmoeder' viel een beetje tegen. Ik sta hier voor een gesloten deur.
De huissleutel had ik natuurlijk geen 4 dagen meegesleurd , maar de afspraak is dinsdagavond .
Het woord 'avond ' is een rekbaar begrip , misschien verwacht ze me maar rond middernacht ?

Voordeel van dit alles is nu dat ik dit internetcafe gevonden heb en zelf aan de blog aan het typen ben.
Het vervolg van dit verhaal is voor een andere dag , we gaan een nieuwe 'aanbelpoging ' ondernemen of nog wat rondzwerven in de stad met bagage en wandelstokken.

Het gevoel dat alles op z'n einde loopt begint stilaan door te dringen.
We gaan nog 1 dag volop genieten van Santiago , als het lukt enkele musea bezoeken .
De ontelbare kapelletjes en kerkjes  die meestal gesloten waren liggen nu achter ons.

Lieve groetjes aan alle volgers ,

Tot in het weekend,

Dirck.  

maandag 6 mei 2013

6 mei - Cee - Finisterre - Cee

Gisteren in de Albergue Moreira wees de verantwoordelijke me eerste een kamer in de slaapzaal van 12 toe, een hoogslaper. Aangezien het zo'n lange stapdag was geweest met 53 km in de benen, vroeg ik hem of er nog een alternatief was.
Hij had nog een 6 tal kamertjes van 2 personen beneden, en 1 was er vrij. Voor 25 euro zag ik een heerlijk bed én bad, dus ging ik voluit voor deze optie. Om 22u gaan slapen .... en pas om 8.15u wakker geworden! Mijn beste en langste nacht tot nu toe, wakker geworden van het gestommel van de vertrekkende pelgrims (eigenlijk moet je om 8u buiten zijn uit zo'n albergue). Uiteindelijk was ik iets na negenen buiten, en toen ik ging afrekenen, vroeg hij me 13 euro, of slechts 3 euro meer dan de prijs voor een nachtje op de slaapzaal! Bleek dat ik hem verkeerd had begrepen met zijn 25 euro :-).

De route vandaag langs kust en binnenland

Na een kort ontbijt met wat chocomelk en toastjes met confituur, bleek het vanuit het centrum van Cee nog maar 14,9 km tot aan Finisterre te zijn, het einde van de pelgrimsroute. De naam Finisterre is afgeleid van het Latijnse "Finis Terrae", het einde van de wereld, oftewel "daar waar de wereld ophoudt "... 1 van de verklaringen dat dit het eindpunt van de pelgrimsroute is, zou zijn dat Jezus de apostel Jakob naar het "einde van de wereld" (Finisterre) stuurde om het geloof te verkondigen.

Kleine, steile paadjes die me langs het strand en dan weer het binnenland in voerden, vaak parallel aan de kust vormden de route van vandaag. Enkel het laatste stuk naar Finisterre is een breed geplaveide weg tussen lage dennenbomen, een 100 tal meter van het strand gelegen.

Aangekomen rond 12.15u ging ik onmiddellijk naar het toeristenbureau om mijn pelgrimsdiploma af te halen. Zij konden echter pas na 13u een "echt" document afgeven. In tussentijd maakten ze al wel een tijdelijk diploma of "toeristendiploma" aan.
 

tijdelijk diploma
 
 
In afwachting ging ik dan maar iets eten, en ze waren zo vriendelijk om me erop te wijzen dat ik mijn bagage en stokken bij hen mocht achterlaten, ik moest er enkel rekening mee houden dat ik voor 14u terug ah bureau was.
 
Aan de "Costa de la muerte", of de "kust des doods", moet je natuurlijk vis eten. Dus een visrestaurantje opgezocht alwaar ik met 2 zeventigers, een française en een zwitsere, zeer lekker gegeten heb. In Restaurante Casa Venay, hebben we heerlijk genoten van Pulpa a la Galeica, een zeer fijngesneden en lekkere vis, met als dessert een Tarta de Ceiso, kaastaart. Na deze maaltijd was ik helaas net niet op tijd, dus toeristenbureau gesloten. In gietende regen, drijfnat stond ik daar dan zonder bagage. Het toeristenbureau zou pas om 17u terug open gaan, dus heb ik me in de plaatselijke horeca (cafe's) ondergedompeld, om me wat op te warmen en op te drogen bij menige tassen thee en chocomelk.

Op de "Cabo Fisterra", de Kaap van Finisterre, is het steeds zeer winderig en nat geweest vandaag. Mijn regenbroek die deed het perfect, maar mijn jas heeft blijkbaar een wasbeurt te veel gehad en het waterafstotend laagje doet niet echt meer zijn werk...
 
 
Toen het toeristenbureau om 17u terug open ging, kon ik alles terug op gaan halen en bleek ook nog dat ik niet bij hen, maar in de Albergue Municipal moest zijn voor het officiële document. Om 17.30u was het dus eindelijk officieel, mijn diploma op zak!
 

Het bijschrift luidt: "O Concello de fisterra acredita que Dirck Haest chegou a estas terras da Costa de Morte e fin do Camino Jocobeo. Fisterra 6 mayo 2013 O Alcalde"

Bij het buitengaan kwam ik het Noord Amerikaanse koppel uit de buurt van Vermont tegen (ik noem hem de Salvador Dali man, wegens zijn typerende snor). Zij waren 2 dagen later dan mij in Santiago aangekomen na hun Camino, en zijn vandaag met de bus hier toegekomen om nog 2 daagjes Finisterre te doen.
Samen met hen een Duitste Schnitzel gegeten met een goei pint bier. De uitbaatster was zelf een Duitse die met een Spanjaard getrouwd is. Het was in ieder geval heel goei eten tegen de koude die ik vandaag heb moeten doorstaan. Uiteindelijk had ik om 19u een bus terug naar Cee, mijn vertrekplaats van deze ochtend.

Een bedenking die ik me maakte, was het feit dat ik eerst 's ochtends een 4 tal uurtjes heen te voet had gedaan, door-regend tot op het bot ("zeiknat" dus), om nu via een lekker warme busrit op een luttele 20 minuutjes terug in Cee aan te komen.
Vrij snel een hotel gevonden, mijn schoonzussen indachtig is het hotel "Marina" geworden. Tot nu toe het duurste en sjiekste hotel op gans de camino (link met mijn schoonzussen....?? :-)  ).
 
Het doel om via Finisterre naar Muxia te gaan, met tussenstop in Lires alwaar ik eigenlijk  naar een Caraïbisch strand zou gaan, is letterlijk "in het water gevallen". Morgen wil ik nog wel in Muxia geraken, om 14.30u pak ik er de bus terug richting Santiago.
 
Slaapwel! 


zondag 5 mei 2013

5 mei - Negreira - Cee



Vandaag ben ik doorgestapt naar Albergue Moreira in Cee. Deze Albergue heeft momenteel maar 11 gasten en er zit niemand aan de computer, hierdoor heb ik een klein uurtje tijd om deze zondag even te overlopen.
’t Is de laatste vrije wandelzondag voor mij, zonder enige verplichtingen (bij die gedachte ben in vanmorgen opgestaan).
In onze slaapzaal van 8 (6 mannen en 2 vrouwen)  waren de 4 Italianen om 6u al volop aan het werk, iedereen wakker dus. Grote paniek, iedereen naar het toilet en nergens nog wc-papier, op de ganse camino nog niet tegengekomen. Zelf hield ik het rustig: in het geniep ging ik mijn rolletje uit mijn rugzak opvissen. Hierna waren er al een deel toilettafels vrij voor de rest: kattewas en tanden poetsen, kort het haar eens met je hand doortrekken. Laatste proviand opgegeten, nog 6 boterhammen met kaas, chocolade en hespenpastei.
Iets voor 7u op pad met 3 Italianen (de andere is een fietser): met vest vertrokken (nog behoorlijk koud) , om 10 uur in t- shirt en om 14 uur in zwart marcelleke. De zon was ganse dag van de partij +/-  20 gr Celcius met een fris briesje.
Voormiddag: eerste ontmoeting Amerikaan uit Vermont, maar even later tot mijn verbazing de eerste gehandicapte in rolstoel op de Camino. Brigitte en Gabriëla uit Erfurt (Duitsland), zij deden vorig jaar Sarria - Santiago (116 km) , dit jaar de Finisterre + Muxia ( +/- 120 km).
Ze hadden hulp van een Spaanse caminoganger en een zonderlinge 2e man. Bij de uitspraak van mijn eerste Duitse woorden zei hij tegen mij "ik ken veel talen, jij bent een Vlaming”. Onder geen beding mocht ik  hem op de foto van deze groep.
Zoals de zondagwandeling bij een wandelclub ga je laten afstempelen en iets eten, in Spanje gebeurt het afstempelen in een bar. In Casa Vitoriana in Maronas na 20 km viel ik rond 11u 30 ' binnen voor een bocadillo met Spaanse saucisse, een chocomelk en coca-cola voor de nodige suikers (het ochtendontbijt was al helemaal verteerd).
Terug op wandel rond 13 uur loopt onze zonderlinge man uit het niets mij ineens voorbij met de groet "Dag Vlaming" . Ik hield mijn tred in en liet hem voorbijlopen. Deze zonderlinge man heb ik bij foto's van de omgeving soms even langs achter getrokken. Hij liep op de camino in wit t-shirt, zondagse broek , zondagse schoenen, geen enkele bagage en 2 wandelstokken.
Zo'n 2 uur heb ik hem op enkele honderden meters voor me uit laten lopen , dan ben ik de tweede stop gaan inlassen in Albergue Da Ponte in Ponte Oliveira , voor een nieuwe maagbevoorrading.
Om het een beetje gezond te houden bestelde ik een sandwich met groenten (vegetarisch dus) met een pint bier van de grote dorst.
In elke albergue ga je naar het toilet en vul je het waterflesje van een halve liter dat je tussendoor op je weg ook uitdrinkt, vandaag heb ik zelfs nog een boer aangesproken voor bijvulling (gezien de warmte onderweg).
Het was ‘boerenzondag’ vandaag. 's Morgens het melken, in de voormiddag gras maaien, sommige boeren waren reeds aan het inpakken, met de beerkar terug bemesten, het wentelen, opnieuw ploegen... Ganse dag boerenbedrijvigheid .Vandaag dus geen salamanders, slakken,... op de camino.
Om 16 uur nog een ontmoeting van een Duitse caminoganger op terugweg naar Santiago: Hij had de Portugese gelopen, in Finisterre en Muxia geweest in de richting waarheen ik aan het lopen was. Hij gaf me de goede raad mee om tussen Finisterre en Muxia halfweg te stoppen om in Lires naar een Caraïbisch strand te gaan en er enkele uren te genieten van het witte strand (zonder zwembroek).
De tocht van vandaag bedroeg uiteindelijk zo’n 53km (van 6u5 tot 19u10), morgen heb ik nog zo’n 16km te gaan tot in Finistere, ik hoop daar aan te komen tussen 10u en 11u.

4 mei - Santiago - Negreira



Om 8u30 opgestaan en niet veel later vertrokken. De weg naar Finistere moeten zoeken - door het park, langs de universiteit en het hospitaal. De route staat niet zo goed aangegeven als de Camino zelf… Het duurde even voor ik begreep dat er geen pijlen waren, maar enkel de rood-witte markeringen.
Na 23km toegekomen in Negreira, een provinciestadje. Als 18de ingeschreven in de herberg, er is plaats voor 20! Een bordje geeft aan dat het van hieruit nog 65,5km naar Muxia is, maar ik passeer eerst nog in Finistere. Vanavond hier in het park m’n boterhammen opgegeten, vanmiddag had ik al een warme lunch en ik heb geen zin om tot aan het restaurant te gaan, dat ligt 2km van de herberg.
Wat vooral opviel: de mensen wensen je onderweg geen ‘buen camino’ meer toe, die ligt nu achter me. Ook de rust is overweldigend: wandelaars en fietsers samen, meer dan 15 man ben ik vandaag niet tegengekomen!
Om af te sluiten vandaag: Ellen en Alexandre, proficiat met jullie huwelijk!

vrijdag 3 mei 2013

3 mei 2013 - aankomst in Santiago de Compostela

Vanmorgen om 8u30 vertrokken voor de laatste kilometers, op 't gemak met de zon in de rug. Tot een uur of 10 genieten van de laatste grindwegen, om dan in de voorstad toe te komen. Aan 't wandelen over asfaltwegen zie ik voor 't eerst meeuwen op deze tocht. Ik nader dus ook de kust, en vlak voor ik het doel -de kathedraal- bereik, word ik al gewezen op m'n volgende halte: Finistere (stadje aan de kust)!
Bij het binnenwandelen wil ik een foto bij het bord dat aangeeft dat je toekomt in Santiago - om een idee te geven van de drukte: het duurt een kwartier voor ik dit kan doen…
Een massa reisbussen hier - toeristen, scholen,… de stappers van de camino verdwijnen in de mensenzee. Om 11u30 word ik in de kathedraal als ‘peregrino’ aangesproken door pastores Rodriguez-Gonzales, zij zorgt voor een plaatsje in de hoofdbeuk zodat ik de pelgrimsmis goed kan volgen, deze mis wordt voorgegaan door zes pastoors en de kathedraal zit afgeladen vol.


Ik verblijf aan het Plaza Gallica, centraal in Santiago, vlak aan het park. Vanmiddag bij het pelgrimsbureau gepasseerd, waar de getuigschriften worden toegekend. In het latijn staat genoteerd dat ik, Didericum Haest, pelgrim van de heilige Jacobus, vandaag mijn tocht heb volbracht. Dit hoogtepunt van de reis zorgt voor een krop in de keel. Een kopie moet ik bezorgen aan het Vlaams genootschap van pelgrimsgangers, zij archiveren dit zodat mijn tocht vereeuwigd wordt.


't is officieel !

Daarna de reis naar huis voorbereid: te voet naar het busstation van Santiago, dat ligt buiten de stad waardoor ik een extra wandeling van 1,5u heb gemaakt. Een ticket naar Antwerpen geboekt en vervolgens teruggekeerd naar het centrum, met de bus deze keer (25 minuten). Mezelf verfrist op het appartement, door het park gewandeld (’t is hier kermis, zeer veel volk!) en een restaurantje gezocht. 
Toegekomen in restaurant 'El Rápido', zeer toepasselijk voor een 'Haest'. Op het rustige terras een heerlijke maaltijd gehad: Gallico (traditionele soep), langoustines, en een kaasplank als dessert - dit alles met een goede fles Rioja erbij. uiteindelijk rond 21u30 in bed gekropen, morgen wordt de tocht voortgezet.





donderdag 2 mei 2013

2 mei 2013 - San Xia don Camino - .... ???





De route vandaag
Vanmorgen omstreeks 8u vertrokken in San Xia don Camino. Het was een zonnige dag, doch 's ochtends toch nog een beetje fris.
In de voormiddag 2 heel leuke ontmoetingen gehad. De eerste was met de jongste pelgrims die ik op mijn tocht ben tegengekomen. Een Spaans-Duits koppel was op weg met hun 2 kinderen van 7 en 8 jaar oud. Ons gesprek bracht ons voorbij de 50 km markering die ons nog scheidt van Santiago.

Daarna nog een 52 jarige vrouw uit Nieuw Zeeland tegengekomen die met haar tieners op weg was. Een jongen en een meisje van 12 en 14 jaar oud. De kinderen krijgen "thuis-onderwijs" van haar, of is het eerder "onderweg-onderwijs"? Zij zijn op weg voor een tocht van 1 jaar!
In de zomer, juli, zouden ze ook 3 weken in België aan het trekken zijn. De eerste mensen die ik dus mijn adres heb meegegeven, pelgrims moeten elkaar helpen natuurlijk voor een onderdak te vinden. Alles wat met de oorlog te maken heeft interesseert hen, dus heb verteld over het fort van Breendonk dat in onze Antwerpse provincie ligt, en ik had onmiddellijk hun aandacht!

Ondertussen ook de 40 km markering gepasseerd, maar na deze leuke ontmoetingen was mijn buik toch aan het grommelen.  In de rij moeten gaan staan, precies zoals in de supermarkt, om bij een oud koppeltje een spie tortilla met kip te eten. "Er zijn nog 15 wachtenden voor u ....", zeker omdat elk spietje in hun microgolf ging om even op te warmen :-)

                                                          Tortilla met kip

Daarna had ik nog een korte ontmoeting van een kwartiertje omstreeks 14u, en ook nog een bus vol toeristen die even uitstapten om een stukje van de camino te wandelen. Veel wandelen was er niet aan, hun ietwat rondere buikjes en eerder waggelende manier van stappen, wisten me te vertellen dat ze niet veel van de camino kilometers zouden afmalen...

Toen werd het stil op mijn pad, heerlijk genieten van alles rondom.

Omstreeks 16 u even gepauzeerd om mijn bocadillo met tonijn te eten aan een picknick bankje. Tesamen met "Bart" (eigenlijk was het "Bartolomei"), een Pool, en met zijn Zuid Koreaanse vriendin "So". Onverwachts werd het nog een romantisch dinertje, een tête-à-tête met de twee speelse katten deze huizes. Helemaal niet mensenschuw schoven ze beiden aan om wat van mijn heerlijke tonijn beleg te kunnen meesmullen!

Iets verder op de weg omstreeks 18u kwam ik nog een koppel uit Düsseldorf tegen, samen op weg met hun Roemeense vrienden, 1 van hen was Sylvia, een dokteres medische stomatologe. Ook was er iemand bij die nog een jaar op de unief in Terneuzen had gezeten, zo konden we zijn Nederlandse woordjes nog eens vanonder het stof halen. Leuk zo'n toevallige ontmoeting waar je dan in je moedertaal kan converseren.

                                                       Nu komt het wel héél dichtbij....

Hierna werd het terug zeer stil op de camino. Het werd evenwel wondermooi toen de zon stilaan begon onder te gaan, en dat terwijl ik door de eucalyptus bossen aan het wandelen was. Misschien wel 1 van mijn mooiste stap stukjes van heel de route.

Het is nu na 21u dat ik aan de lijn hang om mijn verslag door te geven, al stappend! De laatste 2 slaapplaatsen die ik gepasseerd ben, een hotelletje en een albergue waren allebei volzet. Het is een zeer lange tocht geweest tot nu toe, meer dan 50 km heb ik erop zitten vandaag. Ik ruik Santiago al bijna, op minder dan 10 km van het einddoel. Het doet me denken aan Jozef en Maria die ook nergens een slaapplaats vonden, en dan maar in een stal terecht kwamen... 
Er zal wel iets uit de bus komen, ik zit bij mijn gedachten echter al bij morgen, want dan ... dan is het zover!!

UPDATE: Op het laatste nippertje toch nog een hotelletje gevonden. Hotel Garcas Lavacolla-Noval, voor 35 euro hadden ze nog een kamer, en mét ligbad. Mijn plan is nu dus om toch nog een uurtje te gaan weken, genieten van deze luxe voor de eerste keer op de Camino! En Santiago? Dat ligt nog maar op 8 km....!

woensdag 1 mei 2013

1 mei 2013 - A Brea - San Xiao Don Camino

Vanmorgen rond 8u ontbeten en rustig gestart om 8u30. Vanuit A Brea (vlakbij het dorpje Morgade) trek ik vandaag tot in San Xiao Don Camino (dat is enkele kilometers voorbij Palas de Rei).

terug moeten vertrekken in m'n regenkledij, een druilerige mist zorgde ervoor dat ik tot halverwege de voormiddag geen landschap heb kunnen zien... De eerste uren met enkele mensen gesproken (Deborah uit San Fransisco, een koppel uit Argentinië en een Spaans koppel). Niet veel later m'n eerste 'kwaaie' ontmoeting gehad... 't was een schoon zicht, een oude spaanse boer die z'n hooi met een lange riek vanuit de hoge schuur naar de wei aan de overkant van de weg moest krijgen. Toen ik dit wou vastleggen met 'n foto, werd dat beantwoord met een hoop onverstaanbare spaanse vloeken... Dus fototoestel weggeborgen en er flink de pas in gezet (voordat hij met z'n riek in de achtervolging zou gaan)!

Rond 11u het stuwmeer van Belesar overgestoken en toegekomen in Portomarin. Na de middag een leuke klimroute, maar uiteindelijk begon de Camino meer op Echternach te trekken... Deze laatste etappes zijn enorm druk, de route zit vol met Spanjaarden die de laatste 100km doen!


 

Tegen de middag was de mist verdwenen, rond 15u is het een beetje opengetrokken. Wat er toen te zien was: we lopen door Alagua, een vengebied met stapstenen. Onderweg komen je overal Hórreos tegen, gallische bouwsels uit natuursteen die dienen om maïs op te slaan.

Om 17u30 toegekomen in San Xiao Don Camino.

dinsdag 30 april 2013

Dinsdag 30 april - Triacastela - A Brea - 33 km

Van Triacastela naar Sarria, en dan doorgetrokken in het land van de corredorias tot in A Brea..
een 'corredoria'
Samen met het Zuid-Afrikaanse koppel en hun vriend rustig ontbeten. Het had de ganse nacht geregend en 's morgens viel er nog druilregen. Voor het eerst mijn regenbroek uit de zak gehaald , mijn regenvest over aangedaan en om 8u15' op stap vertrokken. Onmiddellijk een verwelkoming bij het stappen door een koekoek in de verte. Het spreekwoord "als je de koekoek hoort wordt het mooi weer", is vandaag naar de bom geholpen. De ganse voormiddag druilregen ... het groene Galicië moet ergens van komen, niet?
Groene heuvels in Galicië
Hoogtepunt was het klooster van Samos. Via glibberige paadjes ben ik daar geraakt, oppassend voor doorgaand verkeer van allerlei slakken over de weg!! Als natuurvriend heb ik ze vriendelijk laten oversteken.
Klooster van Samos
Het was tevens een dag van watervallen - slecht voor je prostatisme als 60-plusser met al dat lopend water en een regenbroek zonder ritssluiting vooraan.

Rond 13 uur in Sarria aangekomen en me een 'menu del dia' laten voorschotelen: soep met aardappelen en vlees met knoken, echt voedzaam, aardappelen met kleine inktvisjes, een lekker gebakje met een tas thee en een fles wijn (telkens als ze eventjes in de keuken verdwenen vulde ik mijn drinkbus bij met wijn).
Het eerste uur stappen in de namiddag werd zwaar. Dit land van de corredoiras is een zeer glooiend landschap, diep dalen en dan weer steil klimmen. Ganse namiddag bijna in gietende regen, de paden nu nog glibberiger en bezaaid met koeienvlaaien. Even afgeleid door een spektakel tussen 2 krijsende kraaien die hun nest verdedigden tegen een ekster belust op jonge vogeltjes of eieren.

De mooiste ontmoeting van de dag was de jonge pelegrino, Vicky (24 j, uit Andalusia, werkt voor microsoft).  Zij  kruiste rond half vier mijn pad. Ik vroeg aan haar waarom er zoveel Spanjaarden op het pad verschenen? Zijzelf was ook voor een week op pad, vertrokken vanuit Sarria om de laatste 100 km af te leggen. 'De Camino'  behoort blijkbaar tot een van de dingen die elke Spanjaard in z'n leven moet gedaan hebben. Elke Spanjaard krijgt zijn 'diploma' (creditential) als ze het bewijs leveren de laatste 100 km gestapt te hebben.

Het meest emotionele moment van de dag was het bereiken van kilometerpaal 100 in  A Brea om 16u50'.
Een Madrileense vrouw heeft me hiermee op foto vereeuwigd in de gietende regen.
de laatste honderd km tot in Santiago!
Een halve kilometer verder heb ik de riem eraf gegooid en als een verzopen waterkieke, verkleumd van de kou, een onderkomen voor de nacht gezocht. De ontvangst in de private herberg 'Casa Morgade' bij een boerenfamilie deed deugd. Na een warme douche zit ik hier  met mijn rug naar het haardvuur (lekker warm) aan dit verslag te typen. Hierlangs zijn ze ondertussen het avondmaal aan het serveren aan een 15-tal gasten, waaronder enkele Nederlanders.

Ik ga hier afsluiten.Vandaag heb ik een tweede warme maaltijd verdiend om de batterijen op te laden en ....
de uitbater heeft beloofd dat ik de Champions League match mocht kijken voor het slapen gaan.
Morgenvroeg staat het ontbijt pas vanaf  8 u geprogrammeerd  na hun koeienmelken waarschijnlijk) zodat ik een beetje later zal vertrekken, hopelijk terug in korte broek onder een aangenaam zonnetje.

Tot een van de volgende dagen,

Groetjes aan alle volgers.
Dirck